Ga je naar Spitsbergen reizen in de winter, dan beleef je gegarandeerd een poolreis voor échte avonturiers. Tijdens deze reis kan je in de voetsporen treden van legendarische poolreizigers zoals Willem Barentsz of Fridtjof Nansen. Maar bovenal is het de meest noordelijk bewoonde plek ter wereld en de ideale plek om het Noorderlicht te spotten in de winter. Benieuwd hoe het is om naar het afgelegen Spitsbergen af te reizen? Hieronder kun je alles lezen over deze eilandengroep in noord Noorwegen!
Vanuit Tromso naar winters Spitsbergen reizen
Na twee dagen noorderlicht, een wondermooi sneeuwlandschap en het heerlijke stadsleven vertrok ik vanuit Tromso met het vliegtuig naar Spitsbergen (in het Noors Svalbard). Wanneer je in de winter in Spitsbergen aankomt zal je het onmiddellijk merken; thermisch ondergoed, een trui, nog een trui, nog een trui en een jas zijn hier écht noodzakelijk. Wanneer je inademt door je neus voel je ieder neushaartje bevriezen. Maar deze kou neem je er graag bij wanneer je het prachtige witte landschap ziet. Op slechts 1000 kilometer van de Noordpool verwijderd is het leven en het landschap namelijk zo anders. Er groeien hier geen bomen, katten zijn door de wet verboden, in hotels loopt iedereen op sokken, en de lucht, die is zo zuiver als maar zijn kan. Spitsbergen is een gebied vol gletsjers, ijs en eindeloze witte sneeuwvlaktes. Dit is een plek op aarde waar je je als mens zo klein voelt. Het is een plek waar je niets hoort als je stil bent, geen vogels, geen geritsel van de wind door bladeren, geen auto’s… helemaal niets. Het is werkelijk muisstil. Overal.
Tip: Ga in de blauwe maand naar Spitsbergen
Wij besloten om Spitsbergen te bezoeken in maart, het is dan de ‘blauwe maand’. De eerste zonnestralen komen dan opnieuw boven de bergen uit en het landschap verandert in een prachtig blauw, wit decor. Reis je tussen eind oktober en begin februari af naar Spitsbergen dan bevindt het landschap zich gedurende 24uur per dag in het duister, dit noemen ze de poolnachten. Ook bijzonder, maar als je frisse winterse dagen wilt meemaken, dan is maart de ideale keuze!
Spitsbergen ontdek je het beste per gids
Wanneer je het landschap in Spitsbergen wilt verkennen, dan is het aan te raden dat je dit doet onder begeleiding van een ervaren gids. Zij kennen goed de weg in het bijna compleet witte landschap en zonder goede kennis, is het echt niet moeilijk om te verdwalen. Daarnaast bevindt in Spitsbergen zich buiten het ‘centrum’ een rode gevarenzone voor ijsberen. Je mag dit gebied enkel betreden met de nodige materialen, denk daarbij aan een goed GPS of aan de juiste overlevingsspullen maar ook aan een geweer. Dit voor het geval je aangevallen wordt door zo’n witte reus en je je moet kunnen beschermen. Gelukkig komt zo’n aanval niet al te vaak voor, maar je zal nooit een gids tegenkomen zonder wapen.
Spitsbergen verkennen met een sneeuwscooter
Wij kozen er voor om Spitsbergen te verkennen met een sneeuwscooter tot aan de Tempelfjorden. En waarom een sneeuwscooter vraag je je dan misschien af? Leuk feitje: Wist je dat het eiland Spitsbergen maar 2000 inwoners telt en zo’n 4000 sneeuwscooters? Bizar toch! Dubbel zo veel voertuigen dan mensen. Dus ja, je begrijp dat het voor ons ook een logische keuze was om het landschap met een sneeuwscooter te verkennen!
Uren lang glijden door een wit sneeuwlandschap
Zeven uur lang op een sneeuwscooter door een witter dan wit landschap in een temperatuur van -25 graden. In een rij achter elkaar, de gids voorop, met een geweer paraat voor als we onverwacht een ijsbeer tegen zouden komen. Onze gids vertelt ons gelukkig dat het niet heel waarschijnlijk is, ijsberen houden niet van het lawaai van sneeuwscooters, maar veiligheid primeert.
Spitsbergen is het leefgebied van honderden rendieren
Tijdens onze tocht door Spitsbergen waren de doodlopende klif bij een grote bevroren waterval en de Tempelfjorden enorm indrukwekkend. Maar hier en daar zagen we ook rendieren onderweg en dat blijft ook iets bijzonders om te zien. De rendieren zijn tijdens de winter helemaal wit gekleurd. Ook vertelde onze gids ons dat rendieren in Spitsbergen niet zo oud worden. Na 10 jaar is hun gebit namelijk versleten omdat ze voortdurend proberen te eten van bevroren grond. Tijdens de wintermaanden gaan ze in de permafrost op zoek naar enkele droge grassprietjes, dit is echter enkel om hun maag- en darmstelsel actief te houden. Ze leven in de wintermaanden dus eigenlijk alleen van hun vetreserve en alleen in de zomer en lente is er voldoende groenvoer om echt te eten.
De machtig mooie Tempelfjorden in Spitsbergen
Aangekomen bij de Tempelfjorden heb je zoals te verwachten een prachtig uitzicht over de baai. Maar niet alleen het uitzicht is de moeite waard, er gaan ook bijzondere verhalen de ronde over deze plek. Zo liet onze gids ons een oude trappershut zien. Deze is tegenwoordig niet meer bewoonbaar en doet enkel dienst als museum, omdat het een plek is waar bijzondere verhalen over te vertellen zijn en het goed laat zien hoe afgelegen het hier is. Ooit woonde in deze trappershut namelijk een jager, genaamd Hilmar, samen met zijn zwangere vrouw Ellen. Toen de vrouw weeën kreeg ging Hilmar de dokter halen in Longyearbyen, dat was toen twee dagen roeien. De dokter bleek niet beschikbaar dus moest hij twee dagen verder roeien naar de volgende dokter in Barentsburg. Een flinke tocht en om een lang verhaal kort te maken, toen Hilmar uiteindelijk met de dokter bij de hut aankwam was het kindje natuurlijk al geboren. Het kind maakte het goed, maar de moeder bleek mentale problemen te hebben door de vele dagen in eenzaamheid en het bevallen zonder hulp in een primitieve hut. Ze vroeg de scheiding aan met Hilmar en verhuisde terug naar het vaste land. Hilmar had onwijs veel moeite gedaan, maar uiteindelijk was het allemaal voor niks. Maar goed, dat krijg je misschien al gauw met zo’n afgelegen plek. Wij hebben na het verhaal een goed smakend rendierstoofpotje bij de trappershut gegeten. Het smaakte heerlijk, maar omdat de temperatuur onwijs laag was, en bijna onmenselijk aanvoelde voor ons, was ik heel erg blij dat we tegen de avond terug in het centrum aankwamen en ik gebruik kon maken van de sauna van het hotel!
Het centrum van Spitsbergen
De volgende ochtend ben ik even het “stadscentrum” in getrokken van Spitsbergen. Hier heb je een prachtig uitzicht over de bergen en de oude steenkoolmijn. Deze is al 20 jaar gesloten, maar het was goedkoper om deze te laten staan dan hem te ontmantelen. Ben je trouwens op zoek naar een uniek aandenken van deze mooie plek, dan kan je in de plaatselijke sportwinkel in de omgeving van het Radisson Blue hotel een paspoort stempel van Svalbard gaan halen. Wil je liever je backpack versieren, dan moet je naar de plaatselijke souvenirswinkel in de hoofdstraat, want daar kun je mooi logo’s van de stad vinden die je op je tas kunt naaien!
Zin gekregen om een keer naar Spitsbergen te reizen? Zo plan je dat!
Dagelijks is er 1 heenvlucht van Tromso naar Spitsbergen. Spitsbergen is een onderdeel van Noorwegen, maar hoort niet tot de Schengen zone. Je moet op de luchthaven dus de douane passeren. Een visum heb je niet nodig, enkel je geldige paspoort. Aangekomen op de luchthaven kan je ook hier, net zoals in Tromso, flybussen nemen die je vervolgens af kunnen zetten bij verschillende hotels. Deze bussen stoppen bij ieder hotel (er zijn namelijk maar zes hotels) in Spitsbergen en pikken je op de dag van je terugvlucht ook hier weer op. Zorg dat je goed voorbereid bent voor een reis naar dit koude landschap. De temperatuur zakt hier in de winter namelijk ver onder nul, dus laagjes, laagjes en nog eens laagjes zijn echt een must. Lees hier meer over het 3-lagen systeem als je dat nog niet kent, dan weet je precies wat je mee moet nemen.
