Twee nachten naar de Wadi Rum Woestijn in Jordanië

Overnachten in de Jordaanse Wadi Rum woestijn is een unieke belevenis! Wij sliepen er twee nachten en keken onze ogen uit. Benieuwd waarom jij dit ook een keer mee wilt maken? We hebben onze reis zo goed mogelijk in tekst én beeld samengevat.

Wadi Rum, woestijn van 720 vierkante kilometer groot

Lawrence of Arabia omschreef de Wadi Rum als groots en echoënd. Dit beschermde gebied in het zuiden van Jordanië is 720 vierkante kilometer groot en is één van de meest bijzondere woestijngebieden ter wereld. De grote bergen van zandsteen en graniet zijn thuis voor Bedoeïenenstammen en hun kamelen en geitenkuddes. Ik verbleef twee nachten in een kamp van de Al Zalabeyh stam, die al eeuwenlang in de Wadi Rum woont en het gebied verzorgt.

De rit naar de woestijn vanuit Aqaba

De rit naar Wadi Rum is op z’n minst indrukwekkend te noemen. Op de dag dat ik de zuidelijke havenstad Aqaba achter me laat en de woestijnweg op draai met mijn huurauto, steekt er een minuscule zandstorm op. Kleine zandwervelwindjes omgeven mijn auto en maken de weg onzichtbaar. In de verte rijzen de kenmerkende rode bergen de lucht in en na ongeveer veertig minuten rijden parkeer ik de auto in Wadi Rum village. Hier word ik opgehaald door Soliman. Hij legt me uit wat de mogelijkheden zijn tijdens mijn verblijf in de woestijn en praat met me over politiek, de situatie in Syrië en toerisme in Jordanië. Dan is het tijd om te vertrekken. We stappen in de 4×4 en Soliman rijdt met plankgas het dorp uit, dat nagenoeg naadloos overloopt in de woestijn.

Met 4×4 crossen door de Wadi Rum woestijn

De eerste échte aanblik op de weids uitgestrekte woestijn voor me is adembenemend. Het waait nog steeds en tussen de zonnestralen, die door de wolken breken, dansen kleine zandwervelwindjes. Soliman rijdt hard door het zachte, rode zand van de Wadi Rum. Langs heuvels en rotsformaties, langs geitenhoeders en een karavaan kamelen die door de woestijn wordt gedreven. Na vijftien minuten rijden wordt de omgeving steeds rustiger; geen dieren, geen andere jeeps. Enkel onze jeep die ronkend door het zand ploegt en doelbewust op de voet van een grote rotsformatie afkoerst.

Slapen in het kamp van de Al Zalabeyh stam

Het kamp is ingericht voor de toerist en er staan ongeveer 25 tenten, enkel voorzien van een bed. Van luxe kan je niet spreken, aangezien de tent alleen een klein schuifraampje heeft en één klein lampje.

De beste tijd om naar de Wadi Rum woestijn te gaan

De beste tijd om naar Wadi Rum te gaan is maar tot en met mei of oktober en november, omdat je dan de verzengende hitte van de zomer vermijdt. Ik ben er in het voorjaar, wanneer de nachten in de woestijn nog steeds ijzig koud kunnen worden, dus wie op wil warmen, kan het beste naar de centrale tent gaan in het hart van het kamp.

De centrale tent in het kamp

In de centrale tent verzamelen de hongerige en afgekoelde reizigers zich om thee te drinken, zelf meegenomen drank te nuttigen en shishapijp te roken. Hier maak ik ook kennis met de keuken van de bedoeïenen. De gasten worden mee naar buiten genomen en we zien hoe zarb wordt klaargemaakt. Zarb is een combinatie van vlees, groenten, aardappels en wordt bereid in een ondergrondse barbecue. Eerder die dag hebben de bedoeïenen een vuur gemaakt in een gat in de grond. Als het vuur is gedoofd, plaatsen ze een rek met eten in het gat, bedekken het met een deksel en een grote berg zand, en laten het ruim twee uur achter. Wij zien hoe de zarb uit de grond wordt gehaald en wordt voorgeschoteld met salades en humus. De shisha’s en flessen drank volgen al vrij snel daarna. Wandel je de tent uit, de woestijnnacht in, dan voel je de ijzige kou van de laatste winterdagen in de woestijn onder een wolkenloze hemel. De melkweg is duidelijk zichtbaar en maakt een avond in de Wadi Rum alleen nog maar sprookjesachtiger.

Tijdens een jeeptour rijden we dieper de Wadi Rum woestijn in

Wanneer de dag aanbreekt en het kamp langzaam wakker wordt, zorgen de kampbewoners voor een ontbijt. Er komen wat kamelen aanlopen onder begeleiding van bedoeïenenkinderen en er staat een jeep klaar die me dieper de woestijn in zal brengen. De jeeptour brengt me langs de meest bijzondere plekken van Wadi Rum en op plekken waar je zonder jeep met vierwielaandrijving simpelweg niet kan komen.

De canyon Khazali Siq & de Nabateeërs

De Khazali Siq is een nauwe canyon dat door de Jebel (berg) Khazali loopt. Het is er schaduwrijk en er zijn eeuwenoude Nabateïsche inscripties te zien in de rotsen, zoals struisvogels, voeten en een vrouw die aan het baren is. Op verschillende plekken in de Wadi Rum zijn overigens inscripties of overblijfselen te vinden van de Nabateeërs. Zo kom ik ook kamelenkaravanen tegen, vogels en mensfiguren. Het machtige koninkrijk van de nomadische Nabateeërs strekte zich ooit uit van het moderne Jordanië, Syrië, Saoedi-Arabië en Israël en domineerde de karavaanroutes in het Oosten. Het waren ook de Nabateeërs die de beroemde stad Petra – een van de zeven moderne wereldwonderen – stichtten.

Verhalen vanuit de woestijn: Mother of Twenty & Lawrence of Arabia

Onderweg passeer je de Mother of Twenty, een berg met twintig toppen. De berg kreeg zijn naam nadat een vrouw negentien mannen die haar een aanzoek deden doodde. De twintigste was haar te slim af en met hem trouwde zij. Wadi Rum zit boordevol met dit soort verhalen en de bedoeïenen vertellen je er maar wat graag over. Een van de bekendste én meest recente is het verhaal van Lawrence of Arabia. Hij verbleef hier in een klein verblijf, gebouwd op ruïnes van een Nabateïsche watercistern en bereidde er zijn opstand voor. Het was ook de verfilming van dit verhaal in 1962 dat zorgde voor een groei van toerisme naar Jordanië. Een groei die, volgens Soliman, door de oorlog in Syrië wat stil is komen te liggen. Wadi Rum stond een paar jaar geleden nog model voor de rode planeet Mars, voor de film The Martian.

Rock Bridges

Wadi Rum heeft drie zogenaamde rock bridges, stenen bogen die door de tand des tijds zijn uitgesleten en waar je overheen kan lopen. De grootste is de Burdah, die zo’n tachtig meter hoog is. De Umm Fruth die er niet ver vandaan ligt, is makkelijker te bereiken én begaanbaar en hier vind je daarom meerdere reizigers die graag een foto laten maken van zichzelf terwijl ze op de boog staan.

Al Hasany zandduinen

Hoewel de woestijn een aaneenschakeling is van indrukwekkende duinen, met name door het kenmerkende rode zand, zijn de Al Hasany zandduinen veruit het meest indrukwekkend. Deze zandduinen liggen tegen de Jebel Umm Ulaydiyya. De chauffeur van de jeeptour eindigt hier, precies op tijd, de dag voor een onvergetelijke zonsondergang. Wanneer de zon de horizon bijna raakt, lijkt de hele woestijn nog even op te lichten en zijn in enkele minuten tientallen tinten rood te zien.

UNESCO en bucketlistbestemming

Abdullah, de gids en chauffeur van de jeep, vertelt dat sinds Wadi Rum een nationaal park én Unesco Werelderfgoed is geworden en dat het toerisme alleen maar toeneemt. Het dorp aan de rand van de woestijn waar ik een dag eerder vertrok, krijgt steeds meer stenen huizen, winkels en heeft zelfs een school. De bedoeïenen, die hier eeuwenlang rondtrokken, zijn zich langzaam maar zeker aan het settelen en leven meer en meer van de toeristen die willen proeven van het woestijnleven. Tentenkampen en jeeptours zijn simpelweg een bron van inkomsten. Pragmatisch, maar niet erg romantisch.

Per kameel vanuit de Wadi Rum woestijn terug naar de bewoonde wereld

Terug naar Wadi Rum Village kan op twee manieren, vertelt Abdullah me de volgende ochtend: per jeep of op een kameel. Ik kies de laatste optie. Het is nog vroeg en ongeveer anderhalf uur lang wandelen we door de ochtendzon. Een rit door de woestijn op de rug van een woestijnschip heeft een kalmerend effect. De keffiyeh die ik in Aqaba kocht, komt hier wel goed van pas. De zon breekt door en de woestijn voelt zoals je het zou verwachten. Wanneer verderop het Wadi Rum dorp, met haar winkels en stenen huizen, aan de horizon verschijnt, valt me opeens ook op dat van diverse kanten jeeps dezelfde kant oprijden, hun sporen achterlatend in het zachte zand en het geluid van hun motoren die weerkaatsen tegen de Jebels om me heen.

Weer terug in Wadi Rum Village

De geluiden van de bewoonde wereld, van jeeps en dorpsleven zwellen aan. De ultieme stilte van Wadi Rum, het kalmerende geluid van mijn kameel die zachtjes zijn poten in het zand zet en het aansporende geklik-klik-klik van Abdullah de Bedoeïen, sterven langzaam weg. En ik weet: dit ga ik nog missen.

Wil jij ook naar Wadi Rum in Jordanië?

Hieronder een paar handige tips voor als je een reis naar Jordanië wilt plannen:

• De beste tijd om naar Wadi Rum te gaan is maar tot en met mei of oktober en november.
• Blijf zeker slapen in Wadi Rum:
  – Ik verbleef in Wadi Rum Sky Camp, wat een zeer betaalbare optie is.
  – Slapen op een glamping is ook een optie in Wadi Rum.
• Zorg voor laagjes kleding, aangezien de temperaturen vrij snel kunnen veranderen gedurende de dag.
• Als je er toch bent, boek zeker een dagtour met een jeep.
• Wandelen door de woestijn is ook een bijzondere mogelijkheid, maar wordt alleen aangeraden voor ervaren wandelaars.